Je komt niet echt in gesprek met je vader. Je spreekt hem wel, maar het is moeilijk om het te hebben over dingen die jou bezighouden. En hij vertelt ook niet veel. Als je je zorgen maakt, houdt hij het af. En toch heb je dat verlangen, het is je vader. Om te weten waar je heen gaat moet je weten waar je vandaan komt, je vader, moeder en verder.

We leren ons hele leven, ook in ons bewustzijn. Maar op enig moment, zo rond je vijftigste, krijg je niet meer automatisch een duwtje of een handreiking hoe verder. Het voelt een beetje als ‘zoek het zelf maar uit’, maar ook als ‘je weet het nu wel, go fot it!’. Dan is het fijn als je weet wat je kan doen als je het even niet meer weet, want gewoon meeroeien